نبض زندگی"محمدمهدی

روزایی که باباجون خسته نباشه شما دو تا رو میبره پارک اینم یه روز که سه تایی رفته بودید گردش... ...

عزیزکم حالا که دارم این خاطرات رو مینویسم خرداد سال 97 و این خاطرات مال حداقل پنج ماه پیش وقتی این عکس رو نگاه کردم کلی خندیدم این عکس مربوط به روز راهپیمایی بیست و دوم بهمن ماه که چهار نفری تو راهپیمایی شرکت کردیم اما چیزی که خنده داره اون پرچم تو دست داداش که وقتی رسیدیم داداش قایمش کرد تا تو نگیری ازش و چند وقت بعد تو توی کمد داداش پیداش کردی و دقیقا همون روز باهاش شیشه ی تلویزیون رو شکستیییی و یه خسارت بزرگ ببار آووردی این نمونه ی کوچیکی از شیطنت های محمدمهدی کوچولوی من عاااااااااشقت عزیزم ...

باور کن خوب به یاد دارم همیشه و همیشه و همیشه از خدا میخواستم دو تا پسر بچه ی شیطون داشته باشم و میدونم تو اجابت این دعای همیشگیم هستی یه پسر بچه ی شیطون که از دیوار راست میره بالا... تو رو خدا من رو ببخش اونقدر ماهیییییی که دست خودم نیست روزی چندبار میگیرم تو بغلم و بعد از اینکه بوسه بارونت کردم و چلوندمت و صدای داد و فریادت بلند شد میزارم بری گاهی هم به همین بسنده نمیکنم و با یه گاااز خوشمزه ولت میکنم آخه اونقدر حرف زدنت شیرین شدهههه کارهات نمکین شده که حتی وقتی بدترین کار و خطرناکترین کار دنیا رو هم میکنی آدم میخواد قورتت بده آخ نفس کی بودی توووووووو ...

اسباب بازی مورد علاقه ات تو این روزها این آهنربا های کوچولو و گوی های آهنیش اینا رو خاله برای داداش خریده بود و تو با زورگویی تصاحبشون کردی خیلی دودل بودم که بدم به دستت و میترسیدم کار خطرناکی بکنی اما وقتی دیدم اونقدر با حوصله و ظریف میشینی و باهاشون بازی میکنی خیالم راحت شد و الان تو روز حتما یکی دو ساعتی باهاشون بازی میکنی   ...

اسفند که از راه میره نه تنها بوی بهار رو با خودش میاره بلکه مژده ی رسیدن زاد روز تو رو هم با خودش داره با شروع اسفند حال و هوای نوروزی و خرید اولین لباس های نوروزیتون شروع شد... ...

من فدای اون خنده شیرینت ...

بهمن ماه بود شایدم اوایل اسفند دوره همی خونه ی خاله حکیمه تو و داداش شیطنت رو به اوج رسوندین هرچقدر غزل خانوم و آروم شما میدویدید و شیطونی میکردید سایدا جون و محمد معین جون هم همبازیتون شده بودن یه جمع شاد و دوست داشتنی ...

دایی بهمن تو یکی از روزای سرد بهمن ماه بدنیا اومده ولی ما تو یه شب گرم براش تولد گرفتیم تولدی که حضور پر رنگ تو ، توش حس میشد لحظه لحظه اش رو کنار دایی بودی انگار که تولد تو بود و از اون شب دایم میخونی شعر تولد تولد تولدت مبارک رو این روزها همینکه چند تا چیز رو روی هم میزاری تولدت مبارک میخونی نمیدونم چی رو برات تداعی میکنه شاید شمع روی کیک!!!   ...

محمد مهدی من عزیزترین نعمت خدا از بهمن ماه پارسال بعد از خراب شدن های مداوم لپ تاپ حسابی از بروز کردن وبلاگت جا موندم حالا اومدم تا اگه خدا بخواد دوباره بنویسم اول خاطرات جامونده و بعد خاطرات این روزهات رو... .... بهمن ماه نود و شش یک شب که خونه ی مامانی شون بودیم و عمو ابوالفضل و خانواده اش هم به اونجا اومدن چقدر دوست داری نی نی های کوچولو رو و این تصمیم من برای ورود یه عضو جدید به خانواده رو جدی تر میکنه روزهای بهمن ماه من و تو بیشتر با هم وقت میگذروندیم داداشی میرفت پیش دبستانی و ما تا برگشتنش صبر میکردیم برای رفتن به خونه ی مامان بزرگا پس هر روز از صبح تا ظهر کلی وقت داشتیم برا بازیهای دوتایی ...

چراغ روی تو را شمع گشت پروانه مرا ز حال تو با حال خویش پروا نه   خرد که قید مجانین عشق می‌فرمود به بوی سنبل زلف تو گشت دیوانه   به بوی زلف تو گر جان به باد رفت چه شد هزار جان گرامی فدای جانانه   ...