نبض زندگی"محمدمهدی

محمد مهدی جان مثل همه ی نوزادها تو روزهای اول بدنیا اومدنت اکثر ساعت های روز رو خواب بودی (البته حسابی شب بیداری) کم کم هوشیاریت بیشتر شده و ساعت های بیشتری بیداری (نوزدهم فروردین... آماده برای رفتن به خونه ی مامانی) سعی میکنی گردنت رو صاف نگهداری داداش ایلیا خیلی دوستت داره هربار که میاد کنارت دستت رو میگیره و میبوسه... البته بعضی موقع ها هم دلش میخواد تو رو با چیزای دیگه معاوضه کنه! مثلا یبار به دخدر عموم گفته بود که اگه یه هواپیمای واقعی براش بیارن که بتونه باهاش رانندگی کنه تو رو میده بهشون! در حال حاضر حموم رو خیلی دوست داری هربار که میریم خونه ی عزیز تو رو میبره حموم ...

محمد مهدی جونم خدا مهربونی کرد... تو رو سپرد دست خودم ... دستت رو گرفتم و فهمیدم عاشقت شدم! یک ماهگیت مبارک پسر کوچولوی من بخاطر اومدنت یک دنیا ممنون توام یک ماه شیرین گذشت   خدایا شکرت بخاطر بودن این فرشته ی کوچولو تو زندگیمون     ...

محمد مهدی جونم اونقدر تند تند بزرگ میشی و تغییر میکنی که گاهی اعصابم از دست خودم خورد میشه و میگم چرا ساعت به ساعت ازت عکس نگرفتم!! این روزها خیلی زود میگذره ... شنبه چهاردهم فروردین بیست و پنج روزگی ترگل و ورگل تازه از حموم اومده... ...

اینم یه عکس برادرانه و نوروزی همیشه کنار هم باشید و پشت و پناه هم... بیست و سه روزه گی محمد مهدی جون ...

نوروز نود و پنج ... روز مادر ... گل خوشبوی من   ...

محمد مهدی جان اومدنت در آستانه ی سال نو اونقدر اتفاق مهمی بود که هر اتفاق دیگه ای رو تحت الشعاع قرار میداد واسه همین نوروز امسال متفاوت ترین نوروز زندگیم بود... با اینکه خبری از دید و بازدید های معمول نوروزی نبود اما یک عید قشنگ بود... همونطور که تو پست روزهای اول برات نوشتم تا شنبه بیست و نهم خونه ی عزیز بودیم شنبه شب سال نو بود و دلم میخواس اون شب رو خونه ی خودمون باشیم واسه همین از عزیز خواستم تا اجازه بده بریم خونمون و اونم به سختی قبول کرد وسایل سفره هفت سین رو بهمون داد یک قابلمه سبزی پلو با ماهی و ما ساعت هشت شب اومدیم خونمون شب سال نو... اولین شب ورود تو به خونمون... یک شب شاد و به یاد موندنی ...

بخند! وقتی میخندی میگم غصه رو بیخیالش...     قربون ناز و خنده و ادات شم! دلم میخواد از صبح تا شب فدات شم!!!! ...

چهارشنبه (نوزدهم) صبح تولد - شب بستری بخش اطفال پنج شنبه (بیستم) بیمارستان امیرالمومنین- بخش اطفال جمعه(بیست و یکم) بیمارستان امیرالمومنین - بخش اطفال شنبه (بیست و دوم) صبح بیمارستان بخش اطفال شب خونه ی عزیز- محمد مهدی قشنگم بالاخره روز بیست و دوم اسفند ماه ساعت هفت بعد از ظهر با هم از بیمارستان اومدیم خونه بابایی عبدالله و عزیز و علی باباعلی و داداش ایلیا و من و تو وقتی رسیدیم دایی بهمنشون ... دایی منصور ... خاله منیره شون و مامانی شون واسه دیدنمون اومدن خونه ی عزیز یکشنبه (بیست و سوم) اولین روزی که تو توی خونه بودی اون روز نهار خاله منیژه شون مهمون خونه ی عزیز ...

محمد مهدی جان بیستم اسفند ماه صبح تا خانوم دکتر بیاد ساعت نه صبح بود بهم گفت حال تو رو از بخش کودکان پرسیده و خوبه خوبی و قراره فقط چک بشی اجازه داد از جام بلند شم و بعد از ظهر هم مرخص همینکه خانوم دکتر رفت به زور و زحمت بلند شدم و با کمک عزیز و باباعلی رفتم به بخش اطفال واسه دیدنت وای که دیدنت تو اون دستگاه و دیدن آنژوکد و سرم به دستت داشت قلبم رو هزار تکه میکرد وقتی اومدم نزدیکت دیگه نتونستم جلوی گریه ام رو بگیرم باباعلی گفت میخوای رضایت بدیم و ببریمش؟ اما پرستاری که اونجا بود کفت تا ساعت دوازده صبر کنید جواب آزمایشش بیاد... کمی بهت شیر دادم و دوباره برگشتم به بخش زنان ساعت دوازده باباعلی زنگ زد و گفت جو...